Masz stan przedcukrzycowy? Zastosuj te patenty, aby nie rozwinął się w cukrzycę

Stan przedcukrzycowy łatwo przeoczyć. Nie daje charakterystycznych objawów, które mogłyby zaniepokoić pacjenta, w związku z tym większość osób żyje w nieświadomości choroby. Zwykle dopiero po diagnozie okazuje się, że organizm wysyłał sygnały w postaci senności, nadmiernego przemęczenia i braku koncentracji (głównie po zjedzeniu posiłku), pogorszenia wzroku, częstych infekcji, zwiększonego apetytu i ciągłego uczucia pragnienia.

Jak rozpoznać stan przedcukrzycowy?

Aby zdiagnozować stan przedcukrzycowy, konieczne jest oznaczenie stężenia glukozy we krwi. W związku z tym, że cukrzyca stała się chorobą cywilizacyjną, specjaliści apelują, aby najlepiej raz w roku wykonywać rutynowe badania krwi – pozwoli to sprawdzić, w jaki sposób nasz organizm radzi sobie z przetwarzaniem węglowodanów. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi, stan przedcukrzycowy można zdiagnozować, jeżeli wynik badań krwi na czczo wskazuje na poziom glukozy w granicach 100-125 mg/dl, zaś po dwóch godzinach od obciążenia, poziom glukozy utrzymuje się w przedziale 140-199 mg/dl. Jeżeli poziomy te są wyższe, diagnozuje się cukrzycę typu 2.

Na wystąpienie stanu przedcukrzycowego szczególnie narażone są osoby, których bliscy chorują na cukrzycę. W grupie ryzyka znajdują się pacjenci z chorobami układu krążenia oraz kobiety, które miały cukrzycę ciążową i te cierpiące na zespół policystycznych jajników. Stan cukrzycowy to prawdziwa plaga wśród osób mało aktywnych fizycznie, które mają nadwagę lub zmagają się z otyłością.

Jaka dieta jest najskuteczniejsza w stanie przedcukrzycowym?

Lekarze biją na alarm, aby nie lekceważyć stanu przedcukrzycowego. Jeśli odpowiednio wcześnie zareagujemy, zmienimy nawyki żywieniowe i zaczniemy się więcej ruszać, jest duża szansa, że nie rozwinie się u nas cukrzyca. Potwierdzeniem tego są wyniki badania Diabetes Prevention Programme, w którym wzięło udział ponad 500 osób zmagających się ze stanem przedcukrzycowym. Obserwacja wykazała, że u pacjentów, którzy zmienili dietę i wprowadzili do swojego życia aktywność fizyczną, po 3 latach liczba przypadków cukrzycy zmniejszyła się o 58 procent w stosunku do osób, które nie dokonały takich modyfikacji.

Inne badania, przeprowadzone przez naukowców z Tulane University w Nowym Orleanie wykazały, że na pacjentów ze stanem przedcukrzycowym najlepiej działa dieta niskowęglowodanowa (polegająca na ograniczeniu spożycia węglowodanów). To ważne badanie – z szacunkowych Centers for Disease Control and Prevention danych wynika, że około 96 milionów Amerykanów ma stan przedcukrzycowy, a ponad 80 procent z nich nie zdaje sobie z tego sprawy.

W zaleceniach dla osób w stanie przedcukrzycowym mowa jest o regularnym spożywaniu pięciu posiłków dziennie. Ich postawę powinny stanowić produkty o niskim indeksie glikemicznym. W diecie nie może zabraknąć kwasów tłuszczowych omega-3, błonnika pokarmowego i składników o właściwościach antyoksydacyjnych. Ostatni posiłek należy zjeść co najmniej trzy godziny przed snem, aby późna kolacja nie spowodowała wyrzutu insuliny.

Jakich produktów należy unikać w stanie przedcukrzycowym?

Podstawowa zasada mówi o tym, aby unikać węglowodanów prostych, których spożycie powoduje szybki wzrost stężenia glukozy we krwi. Trzeba je zastąpić węglowodanami złożonymi.

Produkty, których należy unikać:

• produkty wysoko przetworzone,
• słodycze (np. batoniki, wata cukrowa, żelki, ciastka)
• słodzone napoje,
• chipsy,
• owoce o wysokim indeksie glikemicznym (np. winogrona, dojrzałe banany),
• jasne pieczywo,
• biały ryż,
• makarony,
• słodzone płatki zbożowe,
• alkohol.

Jakie produkty wprowadzić do diety?

• produkty pełnoziarniste (brązowy ryż, komosa ryżowa),
• warzywa o niskiej zawartości węglowodanów (szparagi, ogórki, paprykę, brokuły, pomidory, szparagi),
• owoce o wysokiej zawartości błonnika i niskim indeksie glikemicznym (np. owoce jagodowe, jabłka, pomarańcze, porzeczki, kiwi),
• chude mięso z indyka,
• produkty zawierające białko (ryby np. dorsz, krab, krewetki, jaja, tofu),
• rośliny strączkowe i orzechy (ciecierzyca, fasola, soczewica, orzechy nerkowca, orzechy włoskie).

Nie można zapominać o ruchu – regularna aktywność fizyczna pomaga obniżyć poziom glukozy. Sprawdzają się takie sporty jak jazda na rowerze czy pływanie. Dla osób, które dopiero zaczynają przygodę ze sportem, polecane są spacery.