Konfitura z derenia. Przepis na pyszną przekąskę

Konfiturę z derenia najlepiej przygotować na bazie owoców zebranych wczesną jesienią (we wrześniu). Wtedy osiągają pełną dojrzałość i są najsmaczniejsze. Zyskują słodko-kwaśny, lekko cierpki smak.

Konfitura z derenia i jej prozdrowotne właściwości

Konfitura z owoców derenia jest źródłem antocyjanów, kwasów fenolowych, flawonoli oraz irydoidów. Zawartość tych składników w finalnym produkcie jest mniejsza niż w surowych owocach (z uwagi na proces obróbki termicznej), ale mimo wszystko znacząca. Przywołane związki wywierają bardzo pozytywny wpływ na organizm. Niwelują szkodliwe działanie wolnych rodników odpowiedzialnych za przedwczesne starzenie się komórek. Łagodzą stany zapalne, zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych i chronią przed miażdżycą, czyli twardnieniem i zwężeniem tętnic.

Do czego pasuje konfitura z derenia?

Konfitura z derenia znajduje bardzo szerokie zastosowanie. Doskonale sprawdza się jako dodatek do pieczywa, serów i mięs (ze szczególnym uwzględnieniem dziczyzny). Możesz ją również wykorzystać do dekoracji deserów (ciast lub naleśników). Przetwory na bazie derenia świetnie smakują także w połączeniu z tradycyjną, czarną herbatą.

Jak usunąć pestki z owoców derenia?

Owoce derenia zawierają pestki, które nie nadają się do spożycia. Dlatego należy je usunąć, przed przystąpieniem do robienia konfitury. Można to zrobić bez konieczności wyciągania drylownicy. Wystarczy naciąć lekko poszczególne owoce i nacisnąć je przy jednym końcu za pomocą kciuka i palca wskazującego. Wówczas pestki same „wyskoczą”. Istnieje jednak pewien warunek, by cały zabieg zakończył się sukcesem. Owoce muszą być dojrzałe, ale nie powinny być zbyt miękkie. W przeciwnym razie miąższ nie odejdzie tak łatwo od pestek.

Po czym poznać, że owoce derenia są dojrzałe?

Dojrzałe owoce derenia są dość miękkie. Mają jajowaty, nieco podłużny kształt i intensywną barwę. Ich kolor bywa różny i zależy od odmiany rośliny. Najczęściej spotyka się wariant czerwony (zdecydowanie rzadziej żółty lub biały). Warto zwrócić uwagę na fakt, że tych pestkowców nie zrywamy z krzaka. Zbieramy je, gdy opadną na ziemię.