Seler korzeniowy (Apium graveolens var. Rapaceum) znany jest od czasów starożytnych i już wtedy uznawany był za „warzywo miłości”. Zalecany jest zwłaszcza mężczyznom, którzy mają problemy z erekcją. Sprawdź, co kryje w sobie seler.
Prozdrowotne właściwości selera
Seler ma niską zawartość cholesterolu i tłuszczów nasyconych. Do tego jest doskonałym źródłem witaminy B2 (ryboflawiny), witaminy B6, witamin: A, C i K oraz wapnia, magnezu, fosforu i potasu, a także błonnika pokarmowego. Zawiera również cenne poliacetyleny o działaniu przeciwzapalnym i znieczulającym. Ze względu na zawarte w nim substancje, spożywanie selera przynosi zdrowiu szereg korzyści:
- błonnik pomaga w odchudzaniu,
- potas korzystnie wpływa na pracę serca,
-
przeciwutleniacze zwalczają szkodliwe wolne rodniki, chroniąc przed chorobami serca, nowotworami i chorobą Alzheimera,
- witamina B6 zapobiega rakowi okrężnicy i wspiera układ odpornościowy.
Spożywanie selera podnosi libido
Badania wskazują, że włączenie selera do diety podnosi poziom androsteronu – męskiego hormonu związanego z podniesieniem libido u mężczyzn. Korzeń ten zawiera również aminokwas znany jako arginina, który przyczynia się do wytwarzania tlenku azotu. Proces ten związany jest z kolei z rozszerzeniem naczyń krwionośnych, co skutkuje silniejszą i dłużej trwającą erekcją, a także bardziej intensywnymi doznaniami seksualnymi. To właśnie dlatego seler bywa nazywany „naturalną viagrą”.
Jak przyrządzić seler?
Seler korzeniowy nadaje się do jedzenia zarówno na surowo, jak i po upieczeniu czy ugotowaniu. Warzyw można:
- podać na surowo – pokroić plastry lub utrzeć na tarce i dodać do sałatki,
- ugotować i podać do mięsa zamiast ziemniaków (również w formie purée),
- upiec w piekarniku, posypać przyprawami i zjeść na przekąskę,
- dodawać do zup, sosów, ciast i zapiekanek.
Kto nie powinien jeść selera?
Selera nie powinny spożywać osoby uczulone na pyłki, w tym brzozy i szałwii. Jak tłumaczą lekarze, główny alergen pyłku brzozy mógłby zainicjować uczulenie głównego alergenu selera, stąd możliwa reakcja krzyżowa. Reakcje krzyżowe z innymi źródłami alergenów mogą, ale nie muszą jednak wystąpić.