Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea) to roślina powszechnie występująca w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. W Polsce lepiej znana jest pod nazwą złotnik i polska mimoza. Roślina ta od wieków stosowana jest w medycynie naturalnej ze względu na bogaty skład i liczne właściwości lecznicze.
Zioła i rośliny lecznicze powracają do łask, stając się wsparciem w leczeniu wielu schorzeń. Dzięki nowym badaniom naukowym znajdują zastosowanie nie tylko w przypadku opisanych niegdyś chorób i dolegliwości zdrowotnych, ale także okazują się pomocne w leczeniu chorób cywilizacyjnych, które stały się zmorą dzisiejszej ludzkości. Korzystanie z prozdrowotnego działania ziół ma wiele zalet, jednak trzeba pamiętać, że nadmiar niektórych substancji oraz ich nieumiejętne łączenie ze sobą, mogą spowodować poważne problemy zdrowotne. Z tego względu stosowanie naturalnych terapii trzeba zawsze skonsultować z lekarzem.
Jak wygląda ziele nawłoci?
Nietrudno jest rozpoznać nawłoć pośród innych roślin zielnych. Spotkamy ją m.in. na terenach górskich i podgórskich oraz na nizinach. Doskonale odznacza się w zaroślach, na pastwiskach i łąkach ze względu na swój wygląd. Kwitnie od lipca do września, przyciągając uwagę żółtymi, zebranymi w grona kwiatostanami, które tworzą charakterystyczną wiechę. Nawłoć osiąga wysokość około 1 m. Jej sztywna, wewnątrz pusta łodyga posiada eliptyczne lub jajowate liście z charakterystycznym piłkowaniem na brzegach.
Nawłoć jest rośliną występującą w całej Polsce. W celach leczniczych pozyskuje się jej nadziemne części, z których powstają m.in. napary oraz odwary. W medycynie ludowej spotkamy się także z nazwą „powidełka” z nawłoci, jednak nie ma ona wiele wspólnego z typowymi, smażonymi przetworami. Roślina ta zaliczana jest nie tylko do grona roślin zielnych, ale także roślin ozdobnych – często stanowi ozdobę kompozycji florystycznych z kwiatów łąkowych.
Nawłoć – właściwości lecznicze
Ziele nawłoci (Herba Solidaginis) wykazuje przede wszystkim działanie moczopędne. Dostarcza do naszego organizmu cenne flawonoidy, garbniki, kwas oleanolowy oraz olejki eteryczne i składniki mineralne. Ze względu na dużą zawartość flawonoidów m.in. rutyny nawłoć wykazuje działanie uszczelniające naczynia krwionośne, chroniąc m.in. przed powstawaniem krwawień oraz pajączków i żylaków.
Ze względu na skład chemiczny ziele nawłoci często stanowi składnik naturalnych leków na schorzenia układu moczowego. Znane jest także odtruwające działanie nawłoci – niegdyś ziele to było stosowane przy zatruciach różnymi szkodliwymi substancjami. Ma to związek, z tym że zawarte w odwarach i naparach z nawłoci związki pochłaniają toksyny i ułatwiają ich wydalanie z organizmu wraz z moczem. Ziele to wykazuje także działanie przeciwzapalne, przyśpiesza przemianę materii, wspomaga funkcjonowanie wątroby, woreczka żółciowego i trzustki oraz wspomaga leczenie schorzeń dermatologicznych.
Zastosowanie nawłoci pospolitej
Nawłoć pospolita znajduje dość szerokie zastosowanie w medycynie naturalnej. Przygotowywane z niej przetwory, czyli odwary i napary to znane na całym świecie zioła moczopędne, które wspomagają leczenie wielu schorzeń układu moczowego. Nawłoć stosowana jest w przypadku leczenia kamicy nerkowej, stanowiąc m.in. składnik znanych od wielu lat preparatów ziołowych, które zapobiegają tworzeniu się piasku i kamieni nerkowych.
Znajdziemy ją także w składzie bardzo znanych mieszanek ziołowych o ogólnym, prozdrowotnym działaniu na organizm, jak również preparatów na woreczek żółciowy, trzustkę i wątrobę. Tradycyjnie nawłoć znajduje także zastosowanie w leczeniu schorzeń skóry, stanów zapalnych żołądka, krwawień z przewodu pokarmowego oraz schorzeń śluzówki jamy ustnej. Może być stosowana wewnętrznie w celu łagodzenia objawów i zapobiegania kamicy nerkowej oraz wspomagania leczenia dny moczanowej i gośćca stawowego. Znane jest także zastosowanie nawłoci jako środka wspomagającego gojenie się ran, redukującego objawy kobiecych infekcji intymnych oraz łagodzącego dolegliwości związane z zapaleniem dziąseł, gardła i migdałków.
Czytaj też:
Fasolka szparagowa: właściwości, wartości odżywcze, przepis