Post przerywany to niezwykle modna dieta, a raczej sposób odżywiania się, który polega na ograniczeniu spożycia żywności i napojów zawierających kalorie do ustalonego przedziału stałej liczby godzin dziennie i powstrzymaniu się od jedzenia przez pozostałe godziny w danej dobie. Cykl ten można powtarzać tak często, jak chcesz – od jednego lub dwóch razy w tygodniu do każdego dnia, w zależności od osobistych preferencji.
Post przerywany stał się popularny w ostatnich latach, szczególnie wśród osób, które chcą schudnąć i spalić tłuszcz. Podczas gdy inne diety często wymagają wdrożenia surowych zasad i stosowania określonych przepisów i składników, przerywany post jest łatwy do przestrzegania i może zapewnić dobre wyniki przy minimalnym wysiłku. Jest ogólnie uważany za mniej restrykcyjny i bardziej elastyczny niż wiele innych planów dietetycznych i można go łatwo dopasować do niemal każdego stylu życia.
Oprócz zwiększenia utraty masy ciała uważa się, że przerywany post poprawia kontrolę poziomu cukru we krwi, polepsza funkcjonowanie mózgu i wydłuża życie. Ale która wersja jest najlepsza?
Czytaj też:
Post przerywany – efekty, wady i zalety
Czym różnią się poszczególne wersje postu przerywanego?
1. Metoda 16/8
Metoda 16/8 polega na codziennym poście przez 14-16 godzin i ograniczeniu dziennego okresu jedzenia do 8-10 godzin.
W oknie do jedzenia możesz zmieścić dwa, trzy lub więcej posiłków.
Ta metoda jest również znana jako protokół Leangains i została spopularyzowana przez eksperta fitness Martina Berkhana.
Stosowanie tej metody postu może być tak proste, jak niejedzenie niczego po obiedzie i pominięcie śniadania.
Na przykład, jeśli skończysz swój ostatni posiłek o 8 wieczorem i nie będziesz jeść do południa następnego dnia, technicznie pościsz przez 16 godzin.
Ogólnie zaleca się, aby kobiety pościły tylko 14-15 godzin, ponieważ wydaje się, że lepiej sobie radzą z nieco krótszymi postami.
Dla osób, które rano są głodne i lubią jeść śniadanie, na początku ta metoda może być trudna. Jednak wielu szyperów na śniadanie instynktownie je w ten sposób.
Podczas postu możesz pić wodę, kawę i inne napoje zero kalorii, co może zmniejszyć uczucie głodu.
Bardzo ważne jest, aby jeść przede wszystkim zdrowe jedzenie podczas jedzenia. Ta metoda nie zadziała, jeśli zjesz dużo fast foodów lub nadmierną liczbę kalorii.
2. Metoda 5:2
5:2 wiąże się z jedzeniem normalnie 5 dni w tygodniu, przy jednoczesnym ograniczeniu spożycia kalorii do 500-600 na 2 dni w tygodniu.
Ta dieta jest również nazywana szybką dietą i została spopularyzowana przez brytyjskiego dziennikarza Michaela Mosleya.
W dni postu zaleca się, aby kobiety spożywały 500 kalorii, a mężczyźni 600.
Na przykład możesz jeść normalnie każdego dnia tygodnia, z wyjątkiem poniedziałków i czwartków. Przez te dwa dni jesz 2 małe posiłki po 250 kalorii dla kobiet i 300 kalorii dla mężczyzn.
Jak słusznie podkreślają krytycy, nie ma badań testujących samą dietę 5:2, ale jest wiele badań na temat korzyści z przerywanego postu.
3. Metoda „eat stop eat”
Ta metoda obejmuje 24-godzinny post raz lub dwa razy w tygodniu. Została spopularyzowana przez eksperta fitness Brada Pilona i jest dość popularna od kilku lat.
Poszcząc od kolacji jednego dnia do kolacji następnego dnia, oznacza to pełny 24-godzinny post.
Na przykład, jeśli zakończysz kolację o 19:00 w poniedziałek i nie zjesz do kolacji o 19:00 następnego dnia, ukończysz pełny 24-godzinny post. Możesz także pościć od śniadania do śniadania lub od lunchu do lunchu. Efekt końcowy jest taki sam.
Podczas postu dozwolona jest woda, kawa i inne napoje z zerową ilością kalorii, ale nie są dozwolone żadne stałe produkty spożywcze.
Jeśli robisz to, aby schudnąć, bardzo ważne jest, aby jeść normalnie podczas okresów jedzenia. Innymi słowy, powinieneś jeść taką samą ilość jedzenia, jak gdybyś w ogóle nie pościł.
Potencjalnym minusem tej metody jest to, że pełny 24-godzinny post może być dość trudny dla wielu osób. Jednak nie musisz stosować go od razu. Można zacząć od 14-16 godzin, a następnie pójść w górę.
4. Metoda postu co drugi dzień
W tej metodzie, jak sama nazwa wskazuje, pościsz co drugi dzień.
Istnieje kilka różnych wersji tej metody. Niektóre z nich pozwalają na około 500 kalorii w dniach postu.
Wiele badań wykazujących korzyści zdrowotne przerywanego postu wykorzystywało pewną wersję tej metody.
Pełny post co drugi dzień może wydawać się ekstremalny, więc nie jest zalecany dla początkujących.
Dzięki tej metodzie możesz chodzić spać kilka razy w tygodniu bardzo głodny, co nie jest zbyt przyjemne i prawdopodobnie nie opłaci się w dłuższej perspektywie.
5. Metoda wojownika
Tę metodę spopularyzował ekspert fitness Ori Hofmekler.
Polega ona na jedzeniu niewielkich ilości surowych owoców i warzyw w ciągu dnia i jedzeniu jednego ogromnego posiłku w nocy.
Zasadniczo pościsz przez cały dzień i ucztujesz nocą – ale jeść możesz tylko w ciągu czterech godzin.
Taka dieta była jedną z pierwszych popularnych diet, która zawierała formę przerywanego postu.
Wybory żywieniowe w tej diecie są dość podobne do diety paleo. Spożywa się głównie całe, nieprzetworzone produkty spożywcze.
6. Spontaniczne pomijanie posiłków
Nie musisz przestrzegać ustrukturyzowanego planu przerywanego postu, aby czerpać z niego korzyści. Inną opcją jest pomijanie posiłków od czasu do czasu, na przykład gdy nie czujesz się głodny lub jesteś zbyt zajęty, aby gotować i jeść.
To mit, że ludzie muszą jeść co kilka godzin, aby nie weszli w tryb głodówki lub nie stracili mięśni. Twoje ciało jest dobrze przygotowane do radzenia sobie z długimi okresami głodu, a tym bardziej gdy od czasu do czasu brakuje jednego lub dwóch posiłków.
Dlatego jeśli naprawdę nie jesteś głodny, pomiń śniadanie i po prostu zjedz zdrowy lunch i kolację. Lub, jeśli gdzieś podróżujesz i nie możesz znaleźć niczego, co chcesz zjeść, zrób krótki post.
Pomijanie jednego lub dwóch posiłków, kiedy czujesz się na to gotowy, jest w zasadzie spontanicznym szybkim przerywanym postem.
Pamiętaj tylko, aby jeść zdrowe rzeczy podczas innych posiłków.Czytaj też:
Dieta ketotariańska – na czym polega? Co to jest i czy pozwala schudnąć?Czytaj też:
Dieta wysokobiałkowa – plusy i minusy