Dieta IF (intermittent fasting) stała się w ostatnich latach bardzo popularna. Głównie ze względu na swoją skuteczność – pozwala spalić nawet 3,5 kg w cztery miesiące, jednak nie w przypadku wszystkich się sprawdzi.
Dieta IF: na czym polega?
Dieta IF polega na konkretnym wydzieleniu w ciągu doby okresów, w których można jeść, tzw. okienek żywieniowych oraz czasu postu, w którym można wypić tylko herbatę, wodę, kawę – coś, co niemal nie ma kalorii. Te okresy postu i jedzenia mogą być podzielone różnie. Do wyboru są następujące podziały:- 16 godzin postu i 8 godzin jedzenia w ciągu doby
- 20 godzin postu i 4 godziny jedzenia w ciągu doby
- 5 dni jedzenia, bez przejadania się i 2 dni z przyjmowaniem 500-600 kcal
- 6 dni jedzenia i później 1 dobra przerwy
Warto dodać, że w okresy postu wliczony jest czas na sen. Dieta IF ma swoje zalety: pozwala organizmowi na spokojne przetrawienie wcześniej przyjętego posiłku, uwrażliwia ponownie organizm na insulinę i leptynę. Leptyna odpowiada za to, że dłużej nie odczuwamy głodu i pomaga kontrolować grelinę, czyli tzw. hormon głodu. Jednak niektóre osoby, ze względu na swoje zdrowie, z okresowej głodówki w postaci diety IF powinny zrezygnować.
Kto powinien zrezygnować z diety IF?
1. Osoby mające problemy ze snem
Sen wspomaga regenerację mięśni po wysiłku, stymuluje pracę mózgu, a nawet jest ważny dla dobrego samopoczucia emocjonalnego. Gdy chodzimy spać głodni, a mamy problemy ze snem, to gdy przejdziemy na dietę IF, staną się one jeszcze większe. Mózg cały czas będzie zachowywać czujność, a ciało – odczuwać niepokój. W czasie snu spada także poziom glukozy we krwi, co może spowodować obudzenie się w nocy z uczuciem niepokoju i głodu. Jeśli te przymusowa pobudka nastąpi w trakcie fazy snu głębokiego REM, tym gorzej, ponieważ właśnie wtedy mózg przyswaja i przetwarza wszystkie zebrane w ciągu dnia informacje. Co więcej, badania wykazały również, że zbyt mało snu może prowadzić do... przybrania na wadze. Z powyższych powodów osoby mające problemy ze snem nie powinny się na dietę IF decydować, ponieważ spowodują ich pogłębienie. Ewentualnie można ustawić swoje okno żywieniowe tak, by nie chodzić spać głodnym.
2. Masz za sobą zmagania z zaburzeniami odżywiania
Bulimia, anoreksja czy ortoreksja to zaburzenia odżywiania, z którymi niełatwo sobie poradzić. Jeśli jednak komuś się to udało, lepiej, aby nie wprowadzał w swoim uporządkowanym życiu żywieniowym zmian. Bardzo ważne jest w przypadku osób, które przetrwały anoreksję czy bulimię, aby słuchać potrzeb swojego organizmu, czuć się dobrze fizycznie i emocjonalnie. W końcu uwolnić się od myśli, że te ograniczenia żywieniowe są tak ważne. Jeśli przerywany post wprowadza dyskomfort, nie warto go wprowadzać.
Czytaj też:
Jaka wersja postu przerywanego daje najlepsze efekty w odchudzaniu?
3. Intensywnie trenujesz
Uprawnianie crossfitu, budowanie masy mięśniowej, przygotowania do maratonu wymagają intensywnych ćwiczeń i pamiętania o posiłkach przed i po, a czasem nawet w trakcie treningu. Co więcej, w czasie wysiłku wyczerpują się zapasy glikogenu w mięśniach, a w ich uzupełnieniu pomoże posiłek regeneracyjny 1-2 godziny po treningu i jedzenie w regularnych odstępach czasu. Zapomnienie o posiłku spowolni regenerację.
Jeśli chodzi natomiast o „budowanie masy”, to nie da się przyswoić większej ilości białka w jednym czasie, próbując nie jeść nic w trakcie postu i nadrobić to, mieszcząc więcej jedzenia w okienku żywieniowym. Organizm metabolizuje najwyżej 30-35 gramów białka podczas jednego posiłku. A nadmiar spożytego na raz białka wcale nie gromadzi się w mięśniach, a w ciele. Zawężenie okienka żywieniowego do 8 godzin nie jest więc dobrą strategią.
4. Masz problemy trawienne
Dodawanie do nich kolejnych rewolucji z powodu wprowadzenia diety IF nie jest więc najlepszym rozwiązaniem. Objawy mogą się pogorszyć, zwłaszcza w przypadku zespołu jelita drażliwego (IBS). Okresowe głodówki mogą zakłócać normalne funkcjonowanie układu pokarmowego i powodować zaparcia, niestrawność, wzdęcia. Co więcej, dieta IF wymaga jedzenia dużych porcji w czasie okienka żywieniowego, a to może powodować stres jelitowo-żołądkowy u osób, które i tak mają już wrażliwe jelita.
5. Twoja praca wymaga koncentracji
Człowiek głodny, zamiast skupić się na tym, co robi, myśli o tym, że chce mu się jeść. Za to osoba, która jest najedzona, ma więcej energii i łatwiej się jej skupić. Choć niektórzy zgłaszają na diecie IF, że post wcale im w tym nie przeszkadza, różne osoby mogą różnie reagować. Zwłaszcza na początku wprowadzenia diety, gdy długie okresy niejedzenia będą nowością.
6. Jesteś diabetykiem
Diabetycy zmagają się na co dzień z częstymi wahaniami poziomu cukru we krwi, więc ostatnim, czego im trzeba jest kolejna komplikacja w postaci postu. Jest to szczególnie ważne dla osób zmagających się z cukrzycą typu 1, których trzustka nie wytwarza insuliny, a cukier pobiera z krwiobiegu i przenosi go do różnych komórek ciała: tkanki mięśniowej, tkanki tłuszczowej, a nawet wątroby. Dlatego osoby, które przyjmują leki przeciwcukrzycowe, nigdy nie powinny decydować się na post bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Okresowa głodówka może spowodować niebezpiecznie niski poziom cukru we krwi.
Czytaj też:
Post przerywany, czyli intermittent fasting. Kto może spróbować tej metody żywienia?
7. Jesteś w ciąży lub karmisz piersią
Przejście na dietę IF w czasie ciąży lub karmienia piersią może nie dostarczyć rozwijającemu się płodowi lub niemowlakowi niezbędnych składników odżywczych. Ciąża i karmienie piersią wymagają spożycia konkretnej liczby kalorii dla prawidłowego rozwoju płodu i produkcji mleka. Dieta IF może być też czynnikiem utrudniającym zajście w ciążę.
8. Przyjmujesz leki w trakcie jedzenia
Niektóre z leków wymagają przyjęcia wraz z jedzeniem, ponieważ zażyte osobno mogą wywoływać mdłości, zawroty głowy i inne skutki uboczne. Co więcej, farmaceutyki najczęściej muszą być przecież przyjęte o konkretnej godzinie. A nawet jeśli pora ich przyjmowania jest płynna – gdy chodzi choćby o suplementy żelaza w przypadku anemii – aby uchronić się przed ewentualnymi skutkami ubocznymi i tak najlepiej przyjąć je wraz z jedzeniem. W takich przypadkach kwestia przejścia na dietę IF nie ma więc racji bytu.
9. Masz osłabiony układ odpornościowy lub chorujesz na nowotwór
Osoby z osłabionym układem odpornościowym, w tym te, które chorowały na nowotwór lub z nim walczą, przyjmując m. in. chemioterapię nie powinny przechodzić na post przerywany Dla ich zdrowia konieczne jest spożycie odpowiedniej liczby kalorii, aby nie zaszkodzić układowi immunologicznemu.
10. Twój tryb życia nie pozwala utrzymać postu
Osobom, które pracują na nocnej zmianie albo młodym rodzicom trudno będzie przestrzegać wymagań diety IF. Tym bardziej, że wcale nie wpłynęłoby to dobrze na ich zdrowie, potęgując tylko zmęczenie, wahania nastroju, powodując bóle głowy. Radzenie sobie z tymi wszystkimi ewentualnymi skutkami ubocznymi może też pogorszyć koncentrację i utrudniać wykonywanie obowiązków.
11. Nie chcesz ograniczać się z jedzeniem w ramach czasowych
Jeśli nie czujesz gotowości do podjęcia takiego wyzwania jak dieta IF i okresowa głodówka, lepiej w ogóle z niego zrezygnować i odłożyć na później. Zbytnie skupianie się na tego rodzaju diecie może spowodować niemal obsesję na tym punkcie i stworzyć niezdrową relację z jedzeniem, polegającym na okresowym obżeraniu się, a później - nicniejedzeniu.
Czytaj też:
Post przerywany – efekty, wady i zalety